ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Κυπριακή οικονομία βρίσκετε σε ένα σταυροδρόμι. Μερικοί προβλέπουν ότι θα επέλθει σύντομα ανάπτυξη, κάποιοι άλλοι ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί, αλλά οι περισσότεροι δεν ξέρουν. Τρώνε τα νύχια τους προσευχόμενοι στο φυσικό αέριο, τους Κινέζους αγοραστές ακινήτων, τους Ρώσους τουρίστες, Γερμανούς επιχειρηματίες ή Αμερικάνους Τραπεζίτες.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα, ή κάτι, άλλαξε. Τα δεδομένα είναι απλά, τα νούμερα αδιάψευστα, οι Πολιτικοί οι ίδιοι, οι ευκαιρίες πολλές, αλλά, οι επιλογές μας λίγες και εξαρτώμενες από τις δυνατότητες μας. Είναι ακριβώς σε αυτό το σημείο της Οικονομικής μας Ιστορίας που πρέπει να δούμε τα δεδομένα από άλλη οπτική γωνία, να αντιγράφουμε τα καλά σημεία άλλων Χωρών και να αποφύγουμε παγίδες. Είναι εδώ που χρειαζόμαστε και λίγη φαντασία, διορατικότητα, αλλά προς θεού, όχι άλλη καινοτομία.

Αφού είμαστε έτσι και αλλιώς σε μια μειονεκτική θέση, μπορούμε τουλάχιστον να κάνουμε κάποιες υποθέσεις για την Οικονομία. Τι κάνει, πως το κάνει, γιατί το κάνει και τι μπορούμε να αλλάξουμε με στόχο τη βελτίωση και το βέλτιστο αποτέλεσμα. Στη διαδικασία αυτή απαιτείτε η βούληση να σπάσουμε κατεστημένα, να ρωτήσουμε ‘γιατί όχι’ αντί το γνωστό Κυπριακό ‘κάτσε εκεί που είσαι’, να κλείσουμε προσωρινά τα αυτιά στους ‘γραβατομένους’. Οι υποθέσεις που πρέπει να μελετήσουμε είναι πολλές αλλά μερικές από αυτές είναι:

· Πόσο και πως θα αλλά η οικονομία αν σε όλες τις ταράτσες σπιτιών στην Κύπρο είχαμε φωτοβολταικά με το σύστημα net metering; Πόσο τα μειωνόταν το κόστος των νοικοκυριών και επιχειρήσεων για ενέργεια όταν 300 ημέρες το χρόνο έχουμε ηλιοφάνεια αλλά εμείς επιμένουμε να αγοράζουμε πετρέλαιο για να κάνουν τους ωραίους πρώην καμηλιέρηδες με χρυσές λιμουζίνες;

· Πως θα αλλάξει το περιβάλλον και το κόστος διαχείρισης σκουπιδιών αν αντί να πετάμε και να θάβουμε τα σκουπίδια, τα καίγαμε για ενέργεια;

· Πόσο θα μειωθεί η φοροδιαφυγή αν όλες οι συναλλαγές μας, μικρές και μεγάλες, γίνονταν με πιστωτικές κάρτες; πόσο θα μειωθεί το κόστος λειτουργίας για τις τράπεζες αν όλες οι πληρωμές των επιχειρήσεων γίνονταν μέσω E-Banking;

· Πόσο θα μειωθούν οι ανάγκες σε κρατικούς υπαλλήλους αν το δημόσιο μπορούσε να λειτουργήσει με το διαδίκτυο και πως αυτό θα βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών;

· Πόσο θα μειωθεί η ανεργία και πόσο θα αναπτυχθεί η οικονομία αν όλα τα ξενοδοχεία μας παρέμειναν ανοιχτά 12 μήνες το χρόνο;

· Πόσο θα βλάψει μακροπρόθεσμα την οικονομία και την κοινωνία μας το γεγονός ότι θα έχουμε φυσικό αέριο και θα αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν πλούσιοι αρχοντοχωριάτες και για τα επόμενα χρόνια;

· Γιατί χρειαζόμαστε τόσα πανεπιστήμια με άχρηστους κλάδους φοίτησης και όχι περισσότερες ξενοδοχειακές σχολές;

Οι ερωτήσεις, οι θεωρίες, οι προτάσεις μπορούν να είναι άπειρες και εξαρτώνται άμεσα και πάντα με την προδιάθεση του καθενός μας να υποστηρίζει αυτό που κάνει, σπούδασε, δούλεψε. Με αυτό το δεδομένο είναι σχεδόν σίγουρο ότι το περίφημο συμβούλιο οικονομίας που αποτελείτε σχεδόν αποκλειστικά από καθηγητές πανεπιστημίων δεν θα προτείνει ποτέ μείωση στους κλάδους που προσφέρονται από τα πανεπιστήμια, οι εταιρίες πετρελαιοειδών αποκλείετε να προωθήσουν φοροελαφρύνσεις για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, οι τράπεζες δεν θα εξαλείψουν τα μικρά γράμματα από τα συμβόλαια τους, και οι πολιτικοί δεν θα προωθήσουν ποτέ πραγματικά το E-government.

Το καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι πλέον η οικονομία μας δεν στηρίζετε ούτε σχεδιάζετε από τους πολιτικούς αλλά από άλλους, πιο αντικειμενικούς, και μακροπρόθεσμα βλέποντες, παράγοντες.

Ευτυχώς που ήρθε η κρίση για να βγούμε από την κρίση.

Νίκος Χριστοφόρου

Σύμβουλος Επιχειρήσεων