ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Αποτελεί κοινοτυπία για όλους όσους ασχολούνται με την Οικονομία της κάθε χώρας να αναφέρουν και να τονίζουν συνεχώς ότι οι μικρές επιχειρήσεις είναι η ραχοκοκαλιά της Οικονομίας και άλλα παρόμοια. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι οι μικρές επιχειρήσεις είναι απαραίτητες αλλά έχω κάποιους ενδοιασμούς όσον αφορά την ικανότητα τους να προσφέρουν ανάλογα με το μέγεθος και τον αριθμό τους. Και αναφέρω μερικά παραδείγματα όπου οι μικρές επιχειρήσεις κάνουν ‘κακό’ στην Οικονομία μιας Χώρας.

Μικρές επιχειρήσεις και μισθοί – τις περισσότερες φορές οι μικρές επιχειρήσεις είναι και οικογενειακές και όταν φτάσουν στο σημείο να χρειαστεί να προσλάβουν κάποιον εκτός οικογένειας είναι σχεδόν δεδομένο ότι αυτός ο κάποιος δεν θα αμείβεται καλά ή μάλλον όχι τόσο καλά όσο το υπόλοιπο προσωπικό που ανήκει στην οικογένεια. Ακόμα και για ειδικότητες όπου μια μικρή επιχείρηση θα χρειαστεί, όπως για παράδειγμα ένας λογιστής, είναι επίσης δεδομένο ότι δεν θα του προσφερθεί μισθός όσος θα του προσφερόταν για μια παρόμοια θέση σε μια μεγαλύτερη επιχείρηση. Αυτό δημιουργεί και καλλιεργεί μια αποστροφή στο εργατικό δυναμικό να ‘επενδύσουν’ σε μια καριέρα σε μια μικρή επιχείρηση αφού ξέρουν εκ των προτέρων ότι είτε θα παίρνουν πιο λίγα είτε δεν θα μπορέσουν ποτέ να ανελιχτούν, είτε και τα δύο μαζί. Σε αντίθεση με αυτά, μια πιο μεγάλη επιχείρηση είναι ένας πιο ασφαλές προορισμός για κάποιον που θέλει να προχωρήσει περαιτέρω την καριέρα του, άρα, οι μικρές επιχειρήσεις ‘μένουν’ αναγκαστικά να προσλαμβάνουν αυτούς που απορρίπτουν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό δημιουργεί ένα κενό μεταξύ των μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων και στην πράξη δίνει ένα προβάδισμα στις μεγάλες και καλύτερους μισθούς στο εργατικό δυναμικό, άρα σε αυτό το σημείο οι μικρές επιχειρήσεις κάνουν κακό στην οικονομία.

Μικρές επιχειρήσεις και προϊόντα – σκοπός πρωταρχικός της κάθε μικρής επιχείρησης είναι η επιβίωση σε αντίθεση με πιο μεγάλες επιχειρήσεις όπου πρωταρχικός σκοπός είναι η επιβίωση μακροπρόθεσμα. Μπορεί αυτό να ακούγετε ασήμαντο αλλά επηρεάζει στο μέγιστο την ικανότητα, διαδικασία και αξιολόγηση των επιχειρήσεων να καινοτομήσουν, να προσφέρουν νέα προϊόντα και υπηρεσίες, να ερευνήσουν, ακόμα και να δεχτούν το γεγονός ότι ένα προϊόν ή υπηρεσία δεν προσφέρει και άρα πρέπει να απορριφτεί και εγκαταλειφθεί. Οι μικρές επιχειρήσεις είναι υπερβολικά προσκολλημένες σε αυτό που προσφέρουν και διστάζουν ή και πολλές φορές φοβούνται την αλλαγή σε αντίθεση με πιο μεγάλες επιχειρήσεις όπου τα προϊόντα/υπηρεσίες αξιολογούνται βάση της συνεισφοράς τους, της κερδοφορίας και της προοπτικής. Αυτό βάζει ένα τεράστιο φρένο στην ανάπτυξη των μικρών επιχειρήσεων αλλά και δίνει μια τεράστια ώθηση στις πιο μεγάλες αφού καταφέρνουν να αλλάξουν πιο γρήγορα παρά το γεγονός ότι κανονικά θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο, να μπορεί δηλαδή να αλλάξει πιο εύκολα μια μικρή επιχείρηση λόγω μεγέθους, ευελιξίας και ατόμων που παίρνουν τις αποφάσεις. Σε αυτό το σημείο, οι μικρές επιχειρήσεις, παρόλο που θα έπρεπε να υπερτερούν των μεγάλων επιχειρήσεων, τελικά μειονεκτούν, προσφέροντας κατώτερα προϊόντα και υπηρεσίες στους πελάτες και στην Οικονομία γενικότερα. Αρά, και εδώ οι μικρές επιχειρήσεις κάνουν κακό στην Οικονομία.

Μικρές επιχειρήσεις και ανταγωνισμός – είναι σχεδόν αδύνατο να πείσεις την διοίκηση μιας μικρής επιχείρησης να μιλήσει πόσο μάλλον να συνεργαστεί με ένα ανταγωνιστή της ή και συνεργάτη της. Στις τάξεις των μικρών επιχειρήσεων κυριαρχεί η μυστικοπάθεια, το σύνδρομο καταδίωξης και ο ‘αυτοαποκλεισμός’ από οτιδήποτε μπορεί να αποκαλύψει δεδομένα σε οποιονδήποτε άλλον εκτός του ιδίου του ιδιοκτήτη/διευθυντή μετόχου, ακόμα και προς μέλη της ίδιας της οικογένειας του. Έτσι προτιμά να παλεύει μόνος ενάντιας σε όλους τους άλλους αντί να επιδιώξει να βρει τρόπους να πετύχει συνεργασίες, οικονομίες κλίμακας, να βοηθήσει τον κλάδο που δραστηριοποιείτε, να προχωρήσει μπροστά. Σε αντίθεση με τα πιο πάνω, οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι καλύτερα δικτυωμένες μεταξύ τους, είναι πιο ανοιχτές σε συνεργασίες (περισσότερο σε καιρούς κρίσης), σχηματίζουν συνδέσμους και ομάδες. Στο πεδίο ανταγωνισμός οι μικρές επιχειρήσεις είναι σχεδόν καταδικασμένες σε ένα αιώνιο αγώνα να βγάλουν το μάτι του ανταγωνιστή τους, να προστατέψουν τα δικά τους μόνο, να κακολογήσουν τον δίπλα τους και ακόμα περισσότερο τον μεγάλο ανταγωνιστή τους. Σε αντίθεση με αυτό, οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν το μυαλό τους στο πως θα μπορέσουν να πετύχουν συνεργασίες όπου και οι δύο πλευρές (επιχείρηση και ανταγωνιστής ή συνεργάτης) να κερδίσουν. Και σε αυτό το σημείο, οι μικρές επιχειρήσεις κάνουν κακό στην Οικονομία.

Μικρές επιχειρήσεις και φορολογία – είναι σχεδόν αδύνατο να αγοράσεις κάτι από μια μεγάλη επιχείρηση και να μην σου εκδώσουν τιμολόγιο ή απόδειξη, σε αντίθεση φυσικά με μια μικρή επιχείρηση όπου η μη έκδοση τιμολογίων και αποδείξεων αποτελεί, όποτε είναι δυνατόν, τον κανόνα. Η διαφορά εδω μεταξύ μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων έγκειται στην νομοθεσία και στην διαθεσιμότητα κάποιων εργαλείων, και εξηγώ. Οι μικρές επιχειρήσεις αναγκάζονται να καταφεύγουν στην φοροδιαφυγή με την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα επιβιώσουν ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν το προσωπικό (άτομα), και την ανοιχτή νοοτροπία για να καταφύγουν, με τις ευλογίες του νόμου, στην φοροαποφυγή. Η φοροδιαφυγή είναι φυσικά παράνομη σε αντίθεση με την φοροδιαφυγή όπου στρατοί δικηγόρων, λογιστών και διευθυντών μπορούν να εφαρμόσουν προς όφελος της μεγάλης επιχείρησης διάφορές νομοθεσίες και κανονισμούς. Έτσι οι μικρές επιχειρήσεις στερούν από το Κράτος πόρους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν γενικώς την Οικονομία. Άρα, και εδώ, οι μικρές επιχειρήσεις είναι χειρότερες από τις μεγάλες όσον αφορά την συνεισφορά τους στην Οικονομία.

Είμαι σίγουρος ότι όσοι εργάζονται σε μικρές επιχειρήσεις άρχισαν να βγάζουν ήδη αφρούς και όσοι δουλεύουν σε μεγάλες επιχειρήσεις, χαμογελούν. Όμως όλα τα πιο πάνω ισχύουν μόνο και μόνο γιατί οι μικρές επιχειρήσεις το επιτρέπουν. Όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις ήταν κάποτε μικρές, με μια τεράστια διαφορά: σε κάποιο στάδιο της ζωή τους, είτε από την αρχή είτε μεταγενέστερα, αποφάσισαν να γίνουν πιο μεγάλες, άρχισαν να σκέφτονται, να προσλαμβάνουν καλύτερα άτομα, να προσφέρουν και να επενδύουν σε καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες, μελέτησαν ή εργάστηκαν με τους ανταγωνιστές τους, έπαθαν και έμαθαν, και σιγά-σιγά, πήγαν μπροστά.

Είμαι σίγουρος ότι πολλές μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν και θα κλείσουν επειδή δεν τα κατάφεραν. Ε και, σας έχω νέα, και οι μεγάλες επιχειρήσεις κλείνουν, και οι τεράστιες επιχειρήσεις κλείνουν. Οι μεγάλες επιχειρήσεις κλείνουν όταν ξαναρχίζουν να σκέπτονται και να ενεργούν σαν μικρές επιχειρήσεις, και οι μικρές επιχειρήσεις μεγαλώνουν και αναπτύσσονται όταν αρχίσουν να σκέπτονται και να δρουν σαν μεγάλες επιχειρήσεις.

Εσείς τι είστε; Μια μικρή επιχείρηση που θέλει να γίνει μεγάλη ή θέλει να παραμείνει μικρή; Και αν είστε μεγάλη επιχείρηση, συμπεριφέρεστε σωστά, σαν μια μεγάλη επιχείρηση, ή σκέπτεστε σαν μια μικρή, κομπλεξική επιχείρηση;

Νίκος Χριστοφόρου

Σύμβουλος Επιχειρήσεων

www.Rockstar-Business.com